Ter voorbereding heb al 6 artikelen geschreven in ons bedrijfsblad 'Superabsorber'. Met de titel 'Road to Vancouver' verscheen er elke twee maanden een verhaal in het blad.

In februari 2010 vinden de Olympische winterspelen plaats in Vancouver, Canada. Ik heb, als redactielid, kaartjes kunnen bemachtigen voor het onderdeel langebaanschaatsen. In de komende uitgaves van de super absorber een verslag van de voorbereidingen en uiteraard van het evenement zelf. In deze aflevering deel 1; hoe is het zo gekomen?

Canada

Zoals velen weten ben ik een liefhebber van Canada, ik kom er dan ook geregeld. Ik ben tevens een liefhebber van sport, het schaatsen is dus niet onbekend. Er is maar één evenement wat met kop en schouders boven de rest uitsteekt en dat zijn de Olympische Spelen. Olympisch kampioen ben je dan ook voor 4 jaar. In 1988 kraaide Yvonne van Gennip victorie op de Olympische Spelen van Calgary. Ze versloeg de onverslaanbaar geachte Oost-Duitse dames en werd de koningin van de spelen met drie gouden medailles.

Tijdens een vakantie in 1991 bezocht ik de Olympic Oval gelegen op het terrein van de universiteit van Calgary. Ik wilde weleens zien waar dit allemaal gebeurd was. De baan heeft een magische sfeer en doordat het een hooggelegen baan is wordt er regelmatig een wereldrecord gevestigd. Na enig zoekwerk is de baan gevonden en kan ik naar binnen. Dat gaat zeer eenvoudig; er is niemand te zien en de deuren zijn open. Naar binnen dan maar, ik kom in een blinkend schone hal met glimmende vloer en toiletten waar je bijna van de vloer kunt eten. Nou Yvonne, eens kijken waar je de victorie kraaide. Haar foto, met de ijsmuts op 'Goud hè', hangt in de hal van het stadion samen met de andere medaillewinnaars van destijds. Ook Jan Ykema hangt ertussen evenals Karin Kania, Bonnie Blair, Uwe Jens Mey, Thomas Gustafson en Leo Visser.

Olympic Spirit

Op de baan trainen schaatsers, dat zullen wel Canadezen zijn. Ik heb er een tijdje op de tribune gezeten en het geheel bekeken; 'hier gebeurde het dus drie jaar geleden' dacht ik. De gedachte om dit eens een keer mee te maken was er altijd al maar werd hier vele malen sterker, op èèn of andere manier heerste er een sfeer in deze stille hal. Het zou maar zo de 'Olympische Spirit' kunnen zijn. Bij het verlaten van de hal heb ik even het ijs aangeraakt en stelde voor mezelf vast dat ik er definitief een keer bij wilde zijn.

Op 2 juli 2003(12 jaar later) wijst het IOC de winterspelen toe aan Vancouver en ik ruik mijn kans, hier moet ik heen! Ik spreek met mijn neef, die in Canada vlakbij Vancouver woont, af dat we er een project van maken en kaarten gaan proberen te bemachtigen.....