Donderdag 10 februari. Zo, eindelijk ben ik er. Het is buiten petweer, ik verval van de kou in Nederland in de regen van Canada. Het is grijs en het waait. Heb een hekel aan de kou dus dit neem ik wat meer voor lief. En het vooruitzicht is natuurlijk helemaal OK, dan kun je best regen hebben. Toch is het vreemd, ik ben al eens in Los Angeles geweest en toen ik daar zat toen beefde het nogal in Nederland. En dat terwijl ik in een van de meest gevoelige gebieden zat waar het wel eens wil beven. Nu zit ik in Canada waar de winterspelen zijn en nu regent het terwijl in Nederland de mussen van het dak vriezen. Het kan raar lopen in deze wereld.

De voorbereiding was al niet lekker want ik heb toch regelmatig wat bruine rioolkarpers weggebracht, deze waren van de dunne en rappe soort. Altijd lastig te handelen dat soort. Gelukkig bleek dat toch iets te zijn wat ik verkeerd gegeten zou hebben.
Gisterochtend was het alweer mis want de radio meldde dat het weer een kleine chaos had veroorzaakt op de Nederlandse wegen. Dus besloten we maar een uur eerder te gaan. Heb me laten wegbrengen door Gijs en Annie (je hebt vrienden of je hebt ze niet, nog van harte bedankt) en natuurlijk was er eigenlijk weer niets aan de hand. Veel te vroeg zat ik op Schiphol. Dan kun je van de nood een deugd maken en dat doe ik altijd door mensen te gaan kijken, die lopen er genoeg dus de tijd was goed te doden. Tegen half vijf konden we aan boord, de vlucht zat vol.

Vertrek ging voorspoedig evenals de vlucht. Eerst denk je: 'zie ik dat nu goed of is dat Erben?' Nou, dat was ie wel degelijk, Erben Wennemars. Verder waren er ook: Ria Visser, Martin Hersman, Nicolien Sauerbreij (klopt de spelling?), Edwin Evers en Naomi van As (goeie keus Sven!) met haar zus. Ook zaten er nog meer bekende koppen waarvan ik de naam niet kon thuisbrengen. Cameralui zaten er ook en er waren vast mensen van radio 538, als dat tenminste het station is waar Evers voor werkt.

Ik heb het niet op vliegen naar de west, en weer terug, maar nu ging het een beetje anders. Ik zat op een VIP flight, eindelijk begreep de KLM dat ik ook in het vliegtuig zat. Heb dus weer een aantal uren aan mijn totaal kunnen toevoegen. Dan hoeft Charl zich geen zorgen te maken, de uren zijn weer genoteerd.
Door de VIP status die we met zijn allen hadden kreeg deze vlucht natuurlijk extra aandacht en dus kwamen we op tijd aan en ging de douaneafhandeling zoals ik dat nog nooit heb meegemaakt hier. Ik was met een klein uurtje al met auto en al op de snelweg. Ik hoop dat ze in de toekomst dezelfde behandeling blijven toepassen.
Geen moeilijke vragen direct bij binnenkomst of douane die je koffer wil doorzoeken. Koffers werden vliegensvlug op de bagageband gedropt en voor ik met de ogen geknipperd had was iedereen al weer weg. Twee kilo kaas, een paar pakken stroopwafels en 100 sigaren zijn hier als de weerlicht door de douane gegaan en in zeer goede Canadese aarde gevallen. Het is altijd weer fijn om hier bij de familie de deur open te drukken. Om 8 uur zat ik aan de koffie en dat doet de Nederlander goed, daarna nog een paar biertjes en ik was compleet van de wereld.

Lekker maar zeer kort geslapen, dat heb je toch met die jetlag dus dat zal maar moeten wennen. Heeeeeeerlijk zo'n jetlag, ik verlang er altijd weer naar. Weinig slapen en je een paar dagen lekker duf voelen, dat is toch wat iedereen wil?? Morgen naar Richmond om intrek te nemen in ons huis, ik ben benieuwd. We hebben zoal wat voordelen, waarschijnlijk kunnen we bijvoorbeeld dicht bij de schaatshal parkeren. Ook wil ik morgen al naar het HHH, Hank zou ook komen om de opening van de spelen mee te maken. Ze hadden bedacht om met een man of 20 dit te gaan zien in het Nederlands huis. Toch leuk als Nederlandse Canadezen dit mee willen maken en daar moeten we met zijn allen een groot feest van maken. Het schijnt toch al dat dit hele gebied een grote feestlocatie is gedurende de spelen. Ik ben geen echt feestbeest maar ik ben razend benieuwd.

Vandaag nog even de tijd om wat plooien glad te strijken, ik krijg de laptop nog niet op internet maar dat gaat wel lukken denk ik (en anders maar niet). Vanmiddag naar Uli's in White Rock voor de lunch. Het café is weer in de Uli familie dus het moet daar weer goed zijn.

Heb nog geen foto gemaakt maar zo kan ik ook eens zien we me nu op mijn woord gelooft!!

Tot de volgende aardbeving.

Habri