Goud hè, dat zag ik in een flits voor me toen Sven de 5000m gewonnen had. Dat mutsje met dat opschrift in Calgary gedragen door Yvonne van Gennip. De foto hiervan hing, en hangt misschien nog wel, pontificaal in de ontvangsthal van de schaatsbaan in Calgary.

Nu maak ik het dus live mee, een gouden medaille op de spelen. Gisteren was het dus goed raak want Sven scoorde goud. Jullie hebben dat ook allemaal meegemaakt en het schijnt verrekte goed bekeken te zijn (ja tippies, ik heb het gelezen!). Dat was het hier ook al waren er lege plekken in het stadion, dat is wel een vreemde gewaarwording. Maar ja, daar moet je je niet druk om maken, ik ben hier voor de wedstrijden. Wat een feest!

Wat een dagen, een hele belevenis! Leuk dat er zo meegeleefd wordt thuis, anders was het natuurlijk een mooie aanleiding om te stoppen met deze column (haha). Bedankt voor jullie bijdragen, ik kan niet overal op reageren want dan kan ik beter hier binnen gaan zitten en de hele dag gaan zitten tikken. Nu is het zondagochtend en ik was, zoals gewoonlijk, vroeg op. Mooie gelegenheid om even weer wat te tikken. Iedereen ligt nog te pitten dus het is lekker rustig. Heb koffie gezet en thee en heb me een stevig ontbijt gemaakt. Buiten regent het weer eens en het lijkt er niet op dat we in de nabije tijd veel verbetering krijgen. In Nederland vriest het hoorde ik en tippie is al wezen schaatsen op het kanaal, met een biertje en een Picon kun je wel weer opwarmen hoor. Neem er maar een paar!!!

Gisteren in de ochtend zijn we naar de baan gereden en hebben de auto op de parkeerplaats van het winkelcentrum geparkeerd. Een korte wandeling later ben je bij de schaatsbaan. We waren nogal oranje uitgedost en daarmee trek je wel aandacht moet ik zeggen. Bovendien had Jan Roelof een Vuvuzela mee, zo'n Afrikaanse toeter. Een beste herrie en iedereen reageert erop. Bij de baan aangekomen stond er een vette rij voor de ingang te wachten: 'dat kan nog wel even duren' kwam bij me op. Maar we gingen toch efficiënt en snel naar binnen, met een uurtje was dat zeker gepiept. Ben gaan zitten en heb de boel eens even aanschouwd. Dan kun je de baan eens even in je opnemen en dan zie je toch dat ze er een mooi stukje werk van gemaakt hebben. Ik was anderhalf jaar geleden al eens hier maar toen mocht ik er niet in omdat ze aan het bouwen waren. Nu dus wel. Iedereen zat door elkaar, bij mij in de buurt zaten Canadezen natuurlijk maar ook Amerikanen en Fransen. Leuk is het om te merken dat velen geen notie hebben van wat er gebeurt op de baan. De vraag alleen al waar ze starten zegt al genoeg. Maar het is ook wel leuk, dat ongebreidelde enthousiasme werkt aanstekelijk. Ze juichen voor iedereen en vinden alles mooi of 'awesome' zoals ze hier zeggen.

Over de race zelf hoef ik natuurlijk niets te zeggen want die hebben jullie allemaal gezien. Als je er zit kun je pas zien hoe hard het gaat en wat een tempo die Sven er in legt. Dat zie je anderen ook doen maar door de tijdswaarneming krijg je enig benul van wie nou harder gaat.

Je hoort aan het juichen van de mensen waar de schaatsers zich ongeveer bevinden, heel apart. Bob de Jong moest na Sven en je merkte dat het spel eigenlijk al gespeeld was want de aanmoedigingen voor Bob waren een stuk minder. Wel was het dwijlschema iets wat me opviel, volgens mij is die blokhuis goed genaaid door dat schema. Je zag hem erg werken en ik weet dat ie hard kan. Dat dwijlschema heeft dus wel iets losgemaakt in Nederland hoorde ik later.

Aanfluiting van de dag: de toiletten in de oval. Wat een schril contrast met de toiletten op die andere buitenaardse baan van Calagary. Hier stonden dixi's in tenten buiten de baan opgesteld. Je moet hier ook niet baan rioolkarpers denken als het even kan want je kunt je handen nergens wassen! Jammer dat ze dat in dit 'Hollandse' gebouw niet beter hebben opgelost.

Ook zie je aardig wat BN'ers op de tribune. Ik dacht: 'zie ik dat nu goed?' Ja, dat had ik goed gezien, Marco Borsato zat 4 meter van mijn vandaan samen met Leontien op de tribune. Ik moet mijn mening over deze landgenoot danig bijstellen. Ik heb het niet zo op sterrengedrag en Marco liet dat niet zien. Hij ging gewoon met mensen op de foto en toen ie terugliep naar zijn plek kreeg ik zowaar een 'high five' van hem met de opmerking: 'We gaan voor Goud!' Toen duidelijk werd dat Sven goud ging winnen riep ik 'Goud, Goud, Goud' over de tribune. Hij stond meteen op en stak triomfantelijk zijn armen omhoog. Meteen kreeg ik een omhoog gestoken duim en een welgemeend: ' jaaaaaaaaaaaaaah'. Kijk dat viel me 200% mee en had ik niet van hem verwacht. Hij is dus heel gewoon gebleven (meestal walg ik van dat soort opmerkingen maar deze is waar).

Kreeg nog een sms van raymond in de oval of ik naast Maxima zat, ik was me er niet van bewust dat zij er zat. Sorry Raymond, niet gezien maar bedankt voor de tip! Alex, onze watermanager, was er dus ook en Balkenende naar ik later hoorde. Om eerlijk te zijn: Ik heb ze niet gezien!! Het is wel aardig om te zien wie er zoal uit het BN circuit zijn en die je dus ook zo tegen het lijf kunt lopen. Barbara de Loor kan ik hieraan toevoegen en nu ook Michael Boogerd.

Na de wedstrijd zijn we naar het HHH gelopen. Dat is toch wel het trefpunt voor Nederlanders in den vreemde. Als je naar binnen wilt heb je je paspoort nodig om te laten zien dat je Nederlander bent. De wachtrij voor buitenlanders loopt met gemak op tot boven de 4 uur. Hank wilde ook nog komen om het feest van Sven mee te vieren maar ik heb hem afgeraden om te komen. Het is geen doen om zo lang te staan wachten in de regen, ik heb het dan wel te doen met de Canadezen. Zij zijn zo gastvrij en wij geven ze dan geen mogelijkheid om met ons mee te feesten. Als het rustig is met het schaatsen dan is het ook rustig in het HHH. Dan zie ook meer Canadezen want het is natuurlijk niet zo dat ze sowieso niet binnen gelaten worden.

Marco was die middag bezig met de soundcheck in het HHH. Op dat moment kun je ook rustig een aantal foto's maken en wat luisteren naar nummers die hij speelt. Klinkt wel aardig al is het niet mijn eerste keus.

Tot de volgende aardbeving

Habri