Goeiemorgen!! Ik ben weer eens de eerste die wakker is hier, dat gebeurt vrijwel elke dag dus er is niets nieuws onder de zon. De zon schijnt hier al en het belooft weer een prachtige dag te worden. Gisteren was het ook al verrekte mooi weer met highs around 15! Niet echt schaatsweer maar jullie genieten er geloof ik nog wel van. Heb even op de website van het KNMI gekeken maar nog een paar dagen afzien en jullie zijn van die vorstellende verlost. Lang leve het voorjaar. Hier is ie al aangebroken, in dat opzicht loop ik op jullie voor!

Kreeg een reactie van Jori, Marjolein en Mila: Leuk dat je reageert, ik merk dat de verhalen steeds verder het land ingaan! Zag een Hollandse vrouw op de tribune met een oranje outfit en een rode Feyenoord sjaal om de muts. Moest gelijk aan Jori denken en vlak erna kreeg ik jullie reactie. Toevallig, of niet dan? Hoe gaat het trouwens met de stadionclub? Al aan het voorbereiden op de Europa League? Jammer dat we jullie dan weer niet tegenkomen, wij zitten dan in de Champions League! Zondag tegen ADO, altijd lastig!

Vandaag de 1000 meter dames, daar kijk ik naar uit. Dat belooft een mooie dag te worden met een mooi kijkspektakelJ Hoop dat hier weer eens een medaille wordt gescoord en de kans is zeer wel aanwezig. Margot dicht ik een grote kans toe, die is volgens mij aardig in vorm. Gerritsen zit natuurlijk vol met wraakgevoelens na de val op de 500 en van de anderen (Ireen Wust en Laurine van Riessen) weet je nooit of ze het bekende duveltje uit het doosje worden. Gedoodverfde winnaar is m.i. Christine Nesbitt, eens kijken of ze de druk aankan.

Gisteren was de dag van de 1000 meter mannen. Op de weg naar het stadion en in het stadion geen enkele nieuwe BN'er gezien, dat valt tegen want je raakt eraan gewend. In het stadion ook geen Obama, die was wel verwacht of het gerucht ging. Ik heb echter ook niets gemerkt van strengere veiligheidsmaatregelen. Die zijn hier toch al hoog. Als je aankomt bij het stadion moet je door de controle, er zijn twee rijen: één met rugzakken en de andere natuurlijk zonder. De laatste wedstrijden ga ik met rugzak want ik zeul wel een camera mee en nog wat ander spul. Dat loopt toch makkelijker dan dat je de hele handel aan de broekriem knoopt. Als je bij de controle bent dan waan je je op een vliegveld; de rugzak moet door zo'n scanner en jij zelf moet door een poortje. Geheid dat het piept en dus wordt je met zo'n elektronisch cricketslaghout gescand en dan mag je gewoon doorlopen. Als je eenmaal binnen bent dan wordt je geen strobreed meer in de weg gelegd, je kunt eigenlijk wel overal heenlopen. Alle tribunes zijn bevolkt met vrijwilligers die je de weg wijzen maar als je zegt dat je op die tribune zit dan kun je zo doorlopen.

Ik had een mooie plek, het had iets beter gekund maar je moet niet altijd klagen. Hank zat op een wereldplek, op de startlijn en dan heb je er wel aardig kijk op. Hank weet alleen niet zoveel van schaatsen en wist bijvoorbeeld ook niet dat de baan 400 meter lang is en dat het zin heeft om van baan te wisselen. Ik heb hem op de plek gezet (haha) en daarna ben ik naar mijn plek gewandeld. Ik had mooi zicht op het bankje waarop ze zitten voor de start. Hierop wordt best wel afgezien en teleurstelling verwerkt. Kijk maar eens naar die foto van Mark Tuitert, die beseft dat dit zijn laatste 1000 meter op dit podium is geweest. Maar als je toch 5^e wordt dan mag je volgens mij niet klagen. Goud moet natuurlijk wel het doel zijn en daar moet alles voor aan de kant. Voor Wotherspoon geldt eigenlijk hetzelfde, het is jammer als je zo'n grootheid niet om de medailles ziet meedoen. De klasse zit er nog wel in maar de vorm niet, dat is jammer.

Uiteindelijk wint er wel een andere grootheid en dat was natuurlijk Shani Davis. Wat zat daar een wilskracht in, je kon zien dat in de laatste ronde de gaskraan nog een keer flink open ging. Hij was blij met de winst (wie zou dat niet zijn) zoals je op de foto kunt zien. Opvallend is ook dat de Koreanen er weer een mannetje tussenzetten om een medaille te halen. Ze schuimen hier een hoop van die plakken weg! 'We' deden het eigenlijk uitstekend maar verrek, het mag ook weer eens geen medaille zijn. Je pakt de plaatsen 4, 5 en 6 en vervolgens is dat nog geen reden om iets uit te reiken! In het HHH hebben ze dat wel gedaan, er werd behoorlijk gefeest. Ik was er weer sinds zaterdag, het valt tegen hoe weinig tijd je hebt tussen die schaatswedstrijdjes door. Hank heeft ons met de truck heen en weer gereden en we zijn naar het HHH geweest. We hebben hem naar binnen geloodst langs de rijen op. Er stond een rij met een wachttijd van 5 uur. Je moet het er maar voor over hebben om zolang buiten te willen wachten. Melanie was al binnen met een vriendin, die hebben we van de tribune geplukt en zo hebben we de groep uitgebouwd. Er viel dus niets te vieren op het podium. Gaandeweg de avond komen er steeds meer canadezen binnen, die laten ze binnen als de grote pluk Nederlanders is geweest en er duidelijk wordt wat er nog bijkan. De Canadezen staan vaak bij elkaar en laten zich het buitenkansje niet ontgaan om een sloot Heineken weg te werken. Heineken is hier een luxe en groot merk. Een beetje een trendy biertje waarmee je gezien mag worden. Misschien is dat de reden dat het HHH the hottest place in town is. Zo'n hottest place trekt natuurlijk ook volk van een ander allooi aan. Ik hoorde dat er al op de late avond flinke matpartijen hebben plaatsgevonden tussen Canadezen onderling en sommige lallende Nederlanders. Het is ook the place to be voor de dames van de lichtere zeden, die pik je er zo uit want ze vallen echt op. De security schijnt er niets tegen te kunnen doen want er gebeurt natuurlijk (nog) niets. Verder is het één grote hossende massa waar aan de ene kant een hoop drank ingaat en aan de andere kant komt het er weer uit. Bij de WC's moet je nogal eens wachten. Voordat Nick en Simon begonnen hebben we de truck opgezocht en terug gereden.

Dat zijn zo de dagen die we hier doorbrengen; slapen, eten, schaatsen kijken, eten, soms HHH en dan weer pitten. Daar heb je en dagtaak aan. Ik moet ook nog eens naar Vancouver, het schijnt daar helemaal 'awesome' te zijn. De hele stad is één groot olympisch dorp maar dan met supporters. Nou, wie weet.

Tot de volgende aardbeving.

Habri