Zo, nu ben ik weer de eerste beneden maar nu is het minder qua weer. Het is bewolkt verwend als we zijn valt dat natuurlijk grof tegen! Verder is het met de verhalen niet helemaal lekker: er zit een shift in de benaming van de verhalen, die dagen kloppen niet helemaal meer maar ach, als je een beetje kijkt dan klopt het wel weer.

Ik heb vanochtend het gaspedaal maar eens ingedrukt, de 10 kilometer begint al om 11.00 uur en we willen er toch wel op tijd zijn. We hebben al eens lopen denken hoe het verder zal gaan. De voorspelling van de kenners hier (en daar hoor ik niet bij, ik ben een schaatsnono) is dat we nog drie gouden medailles gaan winnen. Sven vandaag op de 10 kilometer, eventueel Bob de Jong. De dames en heren achtervolging hebben beide een gouden medaille in de gelederen, de mannen zelfs twee! Bovendien zijn de tegenstanders danig verzwakt, neem de dames: bij Canada is waarschijnlijk alleen Kristina Groves sterk genoeg. De anderen hebben misschien wel te vroeg gepiekt. Bij de mannen is het misschien hetzelfde: de USA is niet echt sterk met wel een goede Davis maar Hedrick is niet echt top. Dus landgenoten: wellicht is er vaker wat te vieren in het HHH.

Dan heb ik het nog niet eens over onze bobbers en natuurlijk Nicolien. Ik heb Nicolien gezegd dat ze goud gaat winnen dus eigenlijk is dat ook een zekerheidje!!!

Nu is er weinig te schrijven, we staan aan de vooravond van wat weer een mooie dag belooft te worden. Eens kijken wat het wordt. Je ziet hier overal vrijwilligers, ze staan werkelijk overal waar je je maar kunt bedenken. Tom was een tijdje terug in Whistler en zag daar iemand bij een hek staan, je mocht daar blijkbaar niet in. Nu worden de meeste mensen in Whistler vanuit Vancouver dagelijks aangevoerd met de bus. De mensen die er wonen of in een hotel zitten kunnen er blijven maar de rest wordt weer afgevoerd. Het was en is dus niet druk 's avonds als je in Whistler bent. De arme dame heeft de hele avond bij dat hek gestaan en niemand die er ook maar voorbij kwam. Gisteren liep ik door Vancouver en waar je ook loopt, kom je ze tegen. Dat is wel makkelijk want je hoeft maar aanstalten te maken om iets te vragen en ze vragen al of ze je kunnen helpen. Daar is echt aandacht en moeite in gestoken.

Ik stond bij de Royal Mint (de bank van Canada of zoiets, dat is waar ze de munten uitgeven) en daar haalde ik voor 10 dollar aan quarters. Deze zijn speciaal voor de spelen uitgegeven en worden massaal geruild door de mensen, ze (en ik ook) staan daarvoor in de rij. Dit kwartje heeft toevallig een schaatser op de 'kop' kant dus die moet ik wel hebben natuurlijk; buitenkansje. In de rij voor de kwartjes stond ook een ambassador of Vancouver, zij wilde ook een serie kwartjes hebben. Als je alle uitgaven hebt dan kun je ze in een speciale map doen, die gaven ze ook uit. Ik heb nu één kwartje en daar zal het wel bij blijven. De rest van de huisgenoten ook blij gemaakt met een kwartje, die kunnen nu de wereld rond met wat meer voorkennis.

We worden ook steeds beter in curling, je weet het misschien wel: dat sjoelen met die stenen met handvaten op een ijsbaan. Dagelijks is er wel iets van te zien op TV. Er staan dan van die mensen voor met een bezem en die vegen dan de baan schoon. Je lacht je een ongeluk met die sport, het is waarschijnlijk bloedserieus maar dat gepoets en gesjoel werkt wel op de lachspieren. Wat dan ook meehelpt is dat de Noren een broek aan hebben die een clown niet zou misstaan. Dat is wel lachen.

Je kunt ze trouwens hier bestellen: http://readygolf.com/Loudmouth-Golf-MENS-Pants-Dixie/7841/ . Je loopt er zo mee weg! Heb ook FF een paar foto's hiervan aan de fotosectie toegevoegd.

Bij het vrouwenijshockey komt er de droomfinale: Canada tegen USA. Nu hebben ze hier weer wat om naar uit te kijken. Misschien komt het met de heren ook wel zover! Dat is eigenlijk het enige wat telt.

Zo, nu even de voorbereidingen treffen voor de 10 kilometer.....................

Zo, en nu ben ik weer terug van de tien kilometer en een domper rijker. Het duveltje uit het doosje was er weer alleen had ie dit keer een dieprode kleur en een paar beste hoorntjes op zijn hoofd! Dat is en domper zeg, Sven op goudkoers en dan die wissel. Zoals Wilfried de Jong aangeeft op het web hebben we er weer één bij: na de penalty van Seedorf, WK 1974 en 'Hilbert je moet nog een rondje' is het nu de wissel van Sven in Vancouver.

Op de weg naar de schaatshal toe werden we aangesproken door een dame die uit een auto kwam: 'ook Nederlanders' vroeg ze. Natuurlijk zeiden we 'Ja' en we kregen een mooie bontmuts in de handen gedrukt met het VW logo erop. Die is weer binnen.

Vol goede moed gingen we de ijshal in. Ik had mijn praatje met de vrijwilliger, de dame spreek ik elke dag! Elke dag wenst ze me geluk toe en na afloop vraagt ze altijd hoe het gegaan heeft. Ik maak een foto voor het plakboek en we spreken af dat we dat morgen weer doen want zij is de camera vergeten.

De wedstrijd start met opwarmraces, het publiek merkt dat wel en is nog niet dolenthousiast.

Dan is Arjen van de Kieft aan de beurt, die bakt er (relatief) niet veel van en dan komt Bob. Bob zette er alsnog de sokken in en won van Bokko. Hij werd uiteindelijk derde na de beruchte 'wissel'.

Tja, die wissel: Ik zag de wissel zelf niet fout gaan maar zag het rondebord de tijd niet goed aangeven; daar ging iets mis. Kort daarop kwam Kramer uit de binnenbocht en even daarop Skobrev ook. Na nog een rondje reden ze weer in dezelfde baan en zag ik dat er echt iets mis was. Op het scherm in de hal zag je het been van Sven over de pylon zwaaien die op de lijn aan het begin van de bocht staat. Dan hoop je nog dat Skobrev iets fout heeft gedaan maar al snel bleek dat het bij Sven zat. De Canadezen hadden nog niets in de gaten, die schreeuwden rustig door. Ze zagen mij echter balen en vroegen me waarom, ik weet nog wèl dat je gediskwalificeerd wordt als je dit overkomt. Vraag dat maar eens aan Kristina Groves, die tikte heel even maar ook over dat pyloontje maar werd genadeloos uit de wedstrijd gehaald. Ze wisselde niet eens verkeerd van baan. Als ik me niet vergis was dat ook hier op deze baan. Toen waren het nog geen Olympische Spelen maar toch. Dan zijn de rapen gaar, afijn jullie weten de rest waarschijnlijk al want de Nederlandse kranten en de andere media zullen hierover voorlopig nog niet uitgepraat zijn. We hebben alvast wat commentaren gehoord van de radio en TV (met Mart Smeets) en ook de reactie van Sven en Gerard. Die laatste commentaren waren zeer volwassen en correct, daar neem ik mijn petje wel voor af. Ben benieuwd wat voor gevolgen dit gaat hebben, je denkt eerst: 'Exit Kemkers' maar wellicht valt dit nog mee.

Bob wordt dus derde en krijgt vanavond meteen de medaille en moet daarna naar het HHH. Dat duurt dus wel even voordat ie daar is. Toch zal dit wel een rare huldiging worden, Bob wordt derde omdat het met Sven fout gaat. De één zijn dood is de ander.......

Nu hier in huis is het gesprek van de dag natuurlijk de wissel. De stemming is gedrukt maar toch ook is er iets van: 'het kan gebeuren dus jammer maar helaas'.

Morgen de 5 kilometer voor de dames, daar zullen we geen potten breken volgens de ingewijden hier in huis. Dat het ingewijden zijn is af te tellen aan het aantal elfstedenkruisjes dat hier binnen zit en dat zijn er tien! Knap hoor, dat doe ik ze niet na. Misschien ooit maar dan met de motor en in de zomer!

Tot de volgende aardbeving.

Habri