Maandagochtend 15 februari: 500 meter mannen!

Ik denk dat het voor jullie lastig is om steeds te shiften in tijd, ik loop 9 uur achter dus als men in Nederland al op is gaan we hier net onder de wol. Vannacht wel aardig geslapen, er was niets te vieren dat scheelt ook. De benamingen van de artikelen kloppen ook niet altijd meer met al dat geshift. Het tikken valt me alleszins mee, er komt altijd wel wat bovendrijven en als je schrijft wat je anders zou zeggen dan heb je het stuk zo vol. Moet ook nog een stukkie schrijven voor de super absorber (ons bedrijfsblad), daar begin ik zo maar eens even mee dan heb ik in ieder geval iets. Eerst alvast wat fotoootjes opzoeken en naar eva sturen.

Gisteren was een relatief rustig dagje. Goed geslapen na een avond waarop Sven werd gehuldigd in het HHH. Ook dat was een feest, de aankondiging trok zo'n 4000 man voornamelijk Nederlanders. Buiten stond nog een rij buitenlanders te wachten tot ze naar binnen mochten. Nederlanders hebben voorrang dus hebben ze een hoop buitenlanders moeten teleurstellen. Ik hoorde dat er een rij stond waarin de wachttijd zo'n 4 uur bedroeg. Je moet er wat voor over hebben om naar binnen te mogen in 'The hottest place in town'. Dat had ik al meer gehoord, het schijnt dat het HHH echt een begrip is in Vancouver en iedereen wil daar bij zijn. Voor de meesten wordt dat dan een teleurstelling.

Sven werd natuurlijk gehuldigd, dat is wel een happening, de hele zaal zag oranje van de mensen en er werd weer op zijn Hollands feest gevierd. Dat betekende een hoop skihutmuziek om de zaal 'warm' te krijgen voor de huldiging van Sven. Toen hij het podium opkwam zag je vooral schermpjes van digitale camera's, ook de mijne zat erbij. Heb er een filmpje van gemaakt zover de voorraad digitale bitjes strekte. Hij staat er precies op.

Daarna was het de beurt aan Marco Borsato die we 's middags al hebben zien soundchecken. Hij heeft drie kwartier opgetreden met de band van Edwin Evers. Zo leer je elke dag weer wat bij want ik wist niet dat Evers een band had. Klonk wel goed moet ik zeggen en nogmaals, ik ben geen liefhebber van Marco's muziek maar het was wel te harden (haha).

De lijst van celebraties wordt alsmaar langer, toevoegen vandaag: Loek Hermans, Peter Heerschop, Viggo Waas en wederom Michael Boogerd die we langs de rijen op het HHH ingeloodst hebben.

Gisteren dus de 3000 meter voor dames, voor Nederland een relatief rustig dagje want ik verwachtte niet dat we potten konden breken. Die verwachting klopte wel, er waren geen scherven. Dan kun je ook eens andere dingen aandacht geven. De aandacht dus even verlegd naar de Canadese dames want daarvan werd toch wel veel verwacht. Aan Sablikova kon niemand tippen, dat had ik wel verwacht. Ik was benieuwd hoe de vorm zou zijn van Cindy Klassen, die heb ik een aantal jaartjes gemist in het circuit. Ze heeft een dubbele knieoperatie gehad en nu is de koningin van de spelen in Turijn kopvrouw van de Canadese delegatie. Mijn favoriete Cindy ging toch kopje onder, kan niet anders als je zolang bent weggeweest. Misschien wordt het wat op de kortere afstanden. Verder weer wat Canadezen wijsgemaakt hoe het werkt in de schaatserij, ik ben zelf geen echte kenner maar deze mensen weten vaak helemaal niet van de hoed en de rand. Ik heb ze dus een petje opgezet.

Ook verschijn ik misschien binnenkort in de Denver Post ( http://www.denverpost.com/ ). Ik werd geïnterviewd door een verslaggever die een artikel wilde maken over de schaatsgekte in Nederland en hoe dat allemaal ontstaan is. Daar weet ik natuurlijk alles van (haha). Ben benieuwd wat hij ervan gebrouwen heeft. De link zal ik t.z.t. wel sturen.

Na het schaatsen ben ik eens even teruggewandeld, het was mooi weer, de zon scheen en het leek dus wel lente. Dat bevalt me goed, jullie blauwbekken maar lekker verder in het kikkerlandje! Ben niet naar het HHH geweest, Jantje Smit was er dus een uitgelezen mogelijkheid om niet te gaan. Vanavond zouden Nick en Simon er zijn, dat klinkt als een kinderprogramma.

Met de tijd die ik over had ben ik wel goed omgegaan; ik ben weer even op familiebezoek geweest en heb een olympisch biertje gedronken. Verder hebben we even afspraken gemaakt over het pub bezoek van dinsdagavond in the Artful Dodger in Langley (http://www.artfuldodgerpub.net/) . Hier heb ik wel zin in, leuk om alle bekenden weer eens te zien. Woensdag komt Hank hier want hij heeft ook een kaart voor de 1000 meter mannen. Leuk, kunnen we samen gaan, alleen zullen we wel niet op de zelfde tribune zitten.

Ook heb ik even wat beleg ingeslagen voor de huisgenoten. Ik ben niet veel gewend wat dat betreft, ik koop nooit zoveel natuurlijk, nu had ik voor tegen de 100 dollar aan ham, kaas (jaja), kaiserwurst, jam, plokjes worst (even speciaal voor hennie) en nog veel meer.

Moet even zien wat de schaatsdag brengt, het is de 500 m voor mannen, ik denk niet dat we vandaag iets te vieren zullen hebben. 500 Meter is een mooie afstand, ik heb voor de dames en de heren mooie plekken in het midden precies achter de kruising. Ik zit op, respectievelijk, rij 6 en rij 5. Volgens mij ben ik nog niet in beeld geweest, ik heb daar nog geen reacties over gehad. Ik heb een oranje sweater te leen gekregen omdat ik helemaal geen oranje aan had. Deze draag ik nu elke keer als ik er heen ga.

Tot de volgende aardbeving.

Habri

Zaterdag 13 februari: GOUD!!!!

Goud hè, dat zag ik in een flits voor me toen Sven de 5000m gewonnen had. Dat mutsje met dat opschrift in Calgary gedragen door Yvonne van Gennip. De foto hiervan hing, en hangt misschien nog wel, pontificaal in de ontvangsthal van de schaatsbaan in Calgary.

Nu maak ik het dus live mee, een gouden medaille op de spelen. Gisteren was het dus goed raak want Sven scoorde goud. Jullie hebben dat ook allemaal meegemaakt en het schijnt verrekte goed bekeken te zijn (ja tippies, ik heb het gelezen!). Dat was het hier ook al waren er lege plekken in het stadion, dat is wel een vreemde gewaarwording. Maar ja, daar moet je je niet druk om maken, ik ben hier voor de wedstrijden. Wat een feest!

Wat een dagen, een hele belevenis! Leuk dat er zo meegeleefd wordt thuis, anders was het natuurlijk een mooie aanleiding om te stoppen met deze column (haha). Bedankt voor jullie bijdragen, ik kan niet overal op reageren want dan kan ik beter hier binnen gaan zitten en de hele dag gaan zitten tikken. Nu is het zondagochtend en ik was, zoals gewoonlijk, vroeg op. Mooie gelegenheid om even weer wat te tikken. Iedereen ligt nog te pitten dus het is lekker rustig. Heb koffie gezet en thee en heb me een stevig ontbijt gemaakt. Buiten regent het weer eens en het lijkt er niet op dat we in de nabije tijd veel verbetering krijgen. In Nederland vriest het hoorde ik en tippie is al wezen schaatsen op het kanaal, met een biertje en een Picon kun je wel weer opwarmen hoor. Neem er maar een paar!!!

Gisteren in de ochtend zijn we naar de baan gereden en hebben de auto op de parkeerplaats van het winkelcentrum geparkeerd. Een korte wandeling later ben je bij de schaatsbaan. We waren nogal oranje uitgedost en daarmee trek je wel aandacht moet ik zeggen. Bovendien had Jan Roelof een Vuvuzela mee, zo'n Afrikaanse toeter. Een beste herrie en iedereen reageert erop. Bij de baan aangekomen stond er een vette rij voor de ingang te wachten: 'dat kan nog wel even duren' kwam bij me op. Maar we gingen toch efficiënt en snel naar binnen, met een uurtje was dat zeker gepiept. Ben gaan zitten en heb de boel eens even aanschouwd. Dan kun je de baan eens even in je opnemen en dan zie je toch dat ze er een mooi stukje werk van gemaakt hebben. Ik was anderhalf jaar geleden al eens hier maar toen mocht ik er niet in omdat ze aan het bouwen waren. Nu dus wel. Iedereen zat door elkaar, bij mij in de buurt zaten Canadezen natuurlijk maar ook Amerikanen en Fransen. Leuk is het om te merken dat velen geen notie hebben van wat er gebeurt op de baan. De vraag alleen al waar ze starten zegt al genoeg. Maar het is ook wel leuk, dat ongebreidelde enthousiasme werkt aanstekelijk. Ze juichen voor iedereen en vinden alles mooi of 'awesome' zoals ze hier zeggen.

Over de race zelf hoef ik natuurlijk niets te zeggen want die hebben jullie allemaal gezien. Als je er zit kun je pas zien hoe hard het gaat en wat een tempo die Sven er in legt. Dat zie je anderen ook doen maar door de tijdswaarneming krijg je enig benul van wie nou harder gaat.

Je hoort aan het juichen van de mensen waar de schaatsers zich ongeveer bevinden, heel apart. Bob de Jong moest na Sven en je merkte dat het spel eigenlijk al gespeeld was want de aanmoedigingen voor Bob waren een stuk minder. Wel was het dwijlschema iets wat me opviel, volgens mij is die blokhuis goed genaaid door dat schema. Je zag hem erg werken en ik weet dat ie hard kan. Dat dwijlschema heeft dus wel iets losgemaakt in Nederland hoorde ik later.

Aanfluiting van de dag: de toiletten in de oval. Wat een schril contrast met de toiletten op die andere buitenaardse baan van Calagary. Hier stonden dixi's in tenten buiten de baan opgesteld. Je moet hier ook niet baan rioolkarpers denken als het even kan want je kunt je handen nergens wassen! Jammer dat ze dat in dit 'Hollandse' gebouw niet beter hebben opgelost.

Ook zie je aardig wat BN'ers op de tribune. Ik dacht: 'zie ik dat nu goed?' Ja, dat had ik goed gezien, Marco Borsato zat 4 meter van mijn vandaan samen met Leontien op de tribune. Ik moet mijn mening over deze landgenoot danig bijstellen. Ik heb het niet zo op sterrengedrag en Marco liet dat niet zien. Hij ging gewoon met mensen op de foto en toen ie terugliep naar zijn plek kreeg ik zowaar een 'high five' van hem met de opmerking: 'We gaan voor Goud!' Toen duidelijk werd dat Sven goud ging winnen riep ik 'Goud, Goud, Goud' over de tribune. Hij stond meteen op en stak triomfantelijk zijn armen omhoog. Meteen kreeg ik een omhoog gestoken duim en een welgemeend: ' jaaaaaaaaaaaaaah'. Kijk dat viel me 200% mee en had ik niet van hem verwacht. Hij is dus heel gewoon gebleven (meestal walg ik van dat soort opmerkingen maar deze is waar).

Kreeg nog een sms van raymond in de oval of ik naast Maxima zat, ik was me er niet van bewust dat zij er zat. Sorry Raymond, niet gezien maar bedankt voor de tip! Alex, onze watermanager, was er dus ook en Balkenende naar ik later hoorde. Om eerlijk te zijn: Ik heb ze niet gezien!! Het is wel aardig om te zien wie er zoal uit het BN circuit zijn en die je dus ook zo tegen het lijf kunt lopen. Barbara de Loor kan ik hieraan toevoegen en nu ook Michael Boogerd.

Na de wedstrijd zijn we naar het HHH gelopen. Dat is toch wel het trefpunt voor Nederlanders in den vreemde. Als je naar binnen wilt heb je je paspoort nodig om te laten zien dat je Nederlander bent. De wachtrij voor buitenlanders loopt met gemak op tot boven de 4 uur. Hank wilde ook nog komen om het feest van Sven mee te vieren maar ik heb hem afgeraden om te komen. Het is geen doen om zo lang te staan wachten in de regen, ik heb het dan wel te doen met de Canadezen. Zij zijn zo gastvrij en wij geven ze dan geen mogelijkheid om met ons mee te feesten. Als het rustig is met het schaatsen dan is het ook rustig in het HHH. Dan zie ook meer Canadezen want het is natuurlijk niet zo dat ze sowieso niet binnen gelaten worden.

Marco was die middag bezig met de soundcheck in het HHH. Op dat moment kun je ook rustig een aantal foto's maken en wat luisteren naar nummers die hij speelt. Klinkt wel aardig al is het niet mijn eerste keus.

Tot de volgende aardbeving

Habri

De opening @ HHH

Vandaag is de grote dag: Gaat onze Sven het goud wegkapen en hebben we vanavond dan ook feest? We gaan het meemaken, het kan een heel feest worden. Dat heb ik gisteravond wel gemerkt.

Gisterochtend nog naar de TV gekeken naar de tocht van de vlam door Vancouver. Wat een mensenmassa's en alles wat ik zag was alleen maar plezier en benadrukken dat ook Canada wat te betekenen heeft. Is waarschijnlijk een fikse hint richting de zuiderburen, de VS. Het is ook goed, tenslotte weet de halve wereld niet hoe mooi het hier is.

Gisteren naar het huis in Richmond gereden. Het was nauwelijks zoeken, het huis staat in een zijstraat en het is hier zeer rustig. De meeuwen laten zich alleen horen. Het is duidelijk een chinees huis, zodra je binnenkomt kun je de schoenen uittrekken en op de kousevoeten verder. Ik was niet de eerste, er waren al drie personen binnen naar later bleek komen ze uit het noorden van Nederland. Ze hebben mij al e.e.a. verteld van het huis. Het is zeer groot met een hal waar je 'U' tegen zegt. Op zijn Nederlands gedacht: 'Zonde van de ruimte'. Je kunt niks met zo'n hal er hangt hooguit een lamp in.

Voordat ik het huis opzocht heb ik even gekeken in het centrum van Richmond. Er zijn al wat straten geblokt maar als ik het goed bekijk kun je hier de wagen wel goed kwijt. Maar met de bus gaan is misschien wel makkelijker. Om de hoek stopt de bus en die gaat rechtstreeks naar het centrum.

Gisteravond naar het Holland Heineken House geweest, hierna alleen nog maar HHH te noemen. Het HHH staat in de fan zone, er staan nog meer dingen maar Nederlander als ik ben loop ik gelijk door naar binnen. Er staat een rij van jewelste voor de ingang, links is een ingang waar je zo door kunt lopen. Die is voor Nederlanders, ik had mijn paspoort bij me dus ik was in een wip binnen. Mooi gemaakt hoor dat HHH, er is een onvermijdelijke verkoopzone waar ze je lichten voor een T-shirt en daar achter zit de medailleplaza en is in feite een grote feestzaal met een podium. Op het podium 3 gigantische beeldschermen met daarop de openingsceremonie. Er staan voor ongeveer de helft Canadezen in de zaal, geweldig hoe zich dat mixt. Dan is tegen negenen de tijd gekomen om de boel in de hens te zetten. Ik herken van de laatste 4 fakkeldragers alleen Catriona LeMay en later ook Wayne Gretzky. Ook de Canadezen kennen deze mensen natuurlijk maar als de laaste de fakkel overneemt ontsteekt er een gejuich waarmee je een gouden medaille viert. Wat is die man hier populair zeg, dat zijn toch wel kippenvelmomentjes. Als dan de hens erin gaat dan gaat het dak eraf, wat een lawaai en op dat moment starten de spelen. Eindelijk is het dan officieel zover: Let the games begin! Hier heb ik lang naar toegeleefd.

Al met al is het net een oudejaarsavondbeleving, iedereen is uitgelaten en viert feest. Ze zitten te wachten op het grote moment en waarachtig, daarna is er vuurwerk. Zulk vuurwerk heb ik nog nooit gezien, wat een knallen en de ene mooie vuurpijl na de andere gaat de lucht in. Dit gaat overigens met vele pijlen tegelijk, wat een schouwspel.

Als je dit zo van dichtbij meemakkt dan kom je er pas achter wat voor een speciale gelegenheid dit is en wat een operatie om dit alles in goede banen te leiden. En ja, als er dan een rodelaar uit de bocht vliegt en komt te overlijden dan is er hier ook een pas op de plaats. Knap televiesiewerk...

Vandaag naar Sven en we gaan het meemaken.............

Tot de volgende aardbeving.

Habri

Vrijdag 12 februari: Let the games begin!!!!

Op Cypress Mountain hebben ze de sneeuw moeten brengen en dat doen ze nog steeds. Het vriespunt ligt ver boven de 1000 meter. Bovendien gaat het nog regenen ook. Vind het toch knap dat ze er zo'n werk van maken en het voor elkaar krijgen om er sneeuw op te leggen. Kost een paar duiten maar dan heb je ook wat.

Vandaag is de dag van de opening van de spelen. Ik ben benieuwd hoe dat zal gaan. Iedereen spreekt hier over wie de fik erin mag steken. Was het een Griekse schone die op 22 oktober vorig jaar de brand in de fakkel bracht, nu zijn de ogen gericht op de schaal in BC place. Na een fikse tocht hebben ze de vlam hier weten te krijgen, wat een werk! Wayne Gretzky, een voormalige ijshockeyspeler, is een voorname kandidaat maar ook Catriona LeMay maakt een kans. We zien wel. Na zo'n lange reis is het toch verwonderlijk dat de fakkel nog in de hens staat. Het doet je toch wel eens denken aan die reclame van de aanstekers van BIC, na een val was de fakkel uit en hij stak hem zo maar weer aan met zo'n aansteker. Zou hier zomaar eens gebeurd kunnen zijn. Iemand nog tips in die richting?

Verder trekken we vandaag in het huis in Richmond en ook is er nog een kans dat we een extra 5000 m kaart kunnen bemachtigen.

Gisteren even bij Uli's geluncht, dat is toch weer een verademing dat je voor een redelijke prijs echt heerlijk kunt eten. Als het even meezit dan wil ik er ook nog een keer dineren. Ben in ieder geval geïntroduceerd. Tijdens de lunch ook nog even gehad over mogelijkheden om in Richmond het e.e.a. te bekijken en te bezoeken. Dan heb ik het over restaurants en kroegen natuurlijk. Voor musea moet je met mij op een andere vakantie zijn, niet nu. Hier weten ze wel waar je zijn moet. Go where the locals go. Mooi is dan ook het advies om een taxi te nemen want ze hebben hier geen moeite met bekeuringen uitdelen.

Ook even bij Stapels (een grote supermarkt waar je alleen maar spullen kunt kopen voor op school en kantoor) geweest voor een aansluitkabel voor de laptop. Deze werkt, de kabel mocht ik zo meenemen. Waar kom je die service nog tegen, hier in ieder geval wel. Ik mag dat wel, van dit land kunnen we een hoop leren.

Oh ja, nog even dit..... Ik kwam woensdag van het vliegveld af en reed op een vrijwel lege snelweg. Bij de afslag naar Langley stond ik bijna stil met de neus tegen de voorruit en de tas schoof met een noodgang van de stoel. Remmen dat kan dit huurautootje wel, deze toyota hoeft niet te worden teruggeroepen.

Tja, dat heb ik minstens een keer per vakantie hier dat ik vergeet dat ik in een automaat rijd, je trapt dan onbewust het rempedaal in terwijl je denkt dat je de koppeling hebt ingetrapt. Ik trap altijd even tegen de koppeling om de cruisecontrole uit te schakelen (die had ik al wel weten te vinden) maar daar moet je hier dus mee opletten. Het houdt je wel scherp zo'n voorvalletje.

Tot de volgende aardbeving.

Habri

Donderdag 10 Februari: Ik ben er!!

Donderdag 10 februari. Zo, eindelijk ben ik er. Het is buiten petweer, ik verval van de kou in Nederland in de regen van Canada. Het is grijs en het waait. Heb een hekel aan de kou dus dit neem ik wat meer voor lief. En het vooruitzicht is natuurlijk helemaal OK, dan kun je best regen hebben. Toch is het vreemd, ik ben al eens in Los Angeles geweest en toen ik daar zat toen beefde het nogal in Nederland. En dat terwijl ik in een van de meest gevoelige gebieden zat waar het wel eens wil beven. Nu zit ik in Canada waar de winterspelen zijn en nu regent het terwijl in Nederland de mussen van het dak vriezen. Het kan raar lopen in deze wereld.

De voorbereiding was al niet lekker want ik heb toch regelmatig wat bruine rioolkarpers weggebracht, deze waren van de dunne en rappe soort. Altijd lastig te handelen dat soort. Gelukkig bleek dat toch iets te zijn wat ik verkeerd gegeten zou hebben.
Gisterochtend was het alweer mis want de radio meldde dat het weer een kleine chaos had veroorzaakt op de Nederlandse wegen. Dus besloten we maar een uur eerder te gaan. Heb me laten wegbrengen door Gijs en Annie (je hebt vrienden of je hebt ze niet, nog van harte bedankt) en natuurlijk was er eigenlijk weer niets aan de hand. Veel te vroeg zat ik op Schiphol. Dan kun je van de nood een deugd maken en dat doe ik altijd door mensen te gaan kijken, die lopen er genoeg dus de tijd was goed te doden. Tegen half vijf konden we aan boord, de vlucht zat vol.

Vertrek ging voorspoedig evenals de vlucht. Eerst denk je: 'zie ik dat nu goed of is dat Erben?' Nou, dat was ie wel degelijk, Erben Wennemars. Verder waren er ook: Ria Visser, Martin Hersman, Nicolien Sauerbreij (klopt de spelling?), Edwin Evers en Naomi van As (goeie keus Sven!) met haar zus. Ook zaten er nog meer bekende koppen waarvan ik de naam niet kon thuisbrengen. Cameralui zaten er ook en er waren vast mensen van radio 538, als dat tenminste het station is waar Evers voor werkt.

Ik heb het niet op vliegen naar de west, en weer terug, maar nu ging het een beetje anders. Ik zat op een VIP flight, eindelijk begreep de KLM dat ik ook in het vliegtuig zat. Heb dus weer een aantal uren aan mijn totaal kunnen toevoegen. Dan hoeft Charl zich geen zorgen te maken, de uren zijn weer genoteerd.
Door de VIP status die we met zijn allen hadden kreeg deze vlucht natuurlijk extra aandacht en dus kwamen we op tijd aan en ging de douaneafhandeling zoals ik dat nog nooit heb meegemaakt hier. Ik was met een klein uurtje al met auto en al op de snelweg. Ik hoop dat ze in de toekomst dezelfde behandeling blijven toepassen.
Geen moeilijke vragen direct bij binnenkomst of douane die je koffer wil doorzoeken. Koffers werden vliegensvlug op de bagageband gedropt en voor ik met de ogen geknipperd had was iedereen al weer weg. Twee kilo kaas, een paar pakken stroopwafels en 100 sigaren zijn hier als de weerlicht door de douane gegaan en in zeer goede Canadese aarde gevallen. Het is altijd weer fijn om hier bij de familie de deur open te drukken. Om 8 uur zat ik aan de koffie en dat doet de Nederlander goed, daarna nog een paar biertjes en ik was compleet van de wereld.

Lekker maar zeer kort geslapen, dat heb je toch met die jetlag dus dat zal maar moeten wennen. Heeeeeeerlijk zo'n jetlag, ik verlang er altijd weer naar. Weinig slapen en je een paar dagen lekker duf voelen, dat is toch wat iedereen wil?? Morgen naar Richmond om intrek te nemen in ons huis, ik ben benieuwd. We hebben zoal wat voordelen, waarschijnlijk kunnen we bijvoorbeeld dicht bij de schaatshal parkeren. Ook wil ik morgen al naar het HHH, Hank zou ook komen om de opening van de spelen mee te maken. Ze hadden bedacht om met een man of 20 dit te gaan zien in het Nederlands huis. Toch leuk als Nederlandse Canadezen dit mee willen maken en daar moeten we met zijn allen een groot feest van maken. Het schijnt toch al dat dit hele gebied een grote feestlocatie is gedurende de spelen. Ik ben geen echt feestbeest maar ik ben razend benieuwd.

Vandaag nog even de tijd om wat plooien glad te strijken, ik krijg de laptop nog niet op internet maar dat gaat wel lukken denk ik (en anders maar niet). Vanmiddag naar Uli's in White Rock voor de lunch. Het café is weer in de Uli familie dus het moet daar weer goed zijn.

Heb nog geen foto gemaakt maar zo kan ik ook eens zien we me nu op mijn woord gelooft!!

Tot de volgende aardbeving.

Habri

Stop Trophy Hunting!!

Hallo lezers,

Toch nog een bijdrage aan deze blog en toch wel een belangrijke! Naast alle fun die we hopelijk gaan meemaken in Vancouver is er ook nog iets anders aan de hand in Canada. Dit zijn zaken die je niet hoort via de reguliere media. Zo zijn er mensen die voor de sport beren schieten (met een geweer wel te verstaan). Ik kan dat geen sport noemen, wat wel een sport zou zijn en wat ik zeer kan bewonderen is iemand die zo'n beer met zijn blote handen even omlegt, maar dat terzijde.
De regering van British Columbia is van zins om een vergunning af te geven voor het toestaan van berenjachten. Het kan niet zo zijn dat voor een zeer kleine minderheid van mensen er een vergunning wordt afgegeven om deze beren voor de fun neer te knallen.
Ik kreeg van Trish en Eric de vraag of ik de petitie wilde tekenen. Trish en Eric zijn de eigenaars (en vrienden) die de reizen organiseren in de ongerepte natuur. Met hun boot heb ik de mooiste kanten van Canada gezien en geloof me: dat is onvergetelijk. De link naar hun website is te vinden onder de 'links'.
Daarom een vraag om deze petitie te tekenen. Het zou me een genoegen doen als jullie allemaal tekenen.

De orginele oproep staat hieronder.

Hi Harrie

There is an EXTREMELY IMPORTANT project to STOP the TROPHY HUNTING of
the last Grizzly Bears in B.C.. The following is a link to this most
important project's website.

http://www.ipetitions.com/petition/trophyhunt/

You know how important stopping this hunt is because you've seen for
yourself the value of these amazing bears... their value to their
complex ecosystems, their value to the First Nations people whose lands
they share, and their value to all the visitors that come here to
replenish their souls.

I'd like to say we have time... but we don't. Please have people sign
the petition as soon as possible... and if you can, provide a story and
a link from your website to the petition site.

Thank you so much Harrie
Bear Hugs
Trish

PS: Ik sta op de petitielijst als nummer 939.

Nog een dikke week!

Nog een dikke week en dan is het zover: eindelijk naar Vancouver! Als je het zo bedenkt dan speelt dit al lange tijd en nu gaat het er dan eindelijk van komen. Veel mensen vragen: 'Wanneer ga je nu'? Nou, de 10e is de vlucht naar Vancouver, twee dagen wennen en dan beginnen de spelen. Ben benieuwd naar de sfeer, lijkt me echt bijzonder.

Ik heb inmiddels de foto's gezien van het huis waarin we verblijven, wil je die ook zien dan moet je even naar de weblog van Yvonnen en Tom. De link staat hiernaast in de linklijst.

Alle tickets zijn nu binnen dus eigenlijk staat niets meer in de weg om te gaan!

Verder geen nieuws. De eerstvolgende update zal waarschijnlijk plaatsvinden als ik daar ben gearriveerd.

Holland Heineken House Virtual Tour

Kijk even voor een virtual tour van het Holland Heineken House op:

http://www.youtube.com/watch?v=iRSPrQKTLKA

Hier kun je wel een pilsje vatten of niet dan? Nu maar hopen dat er ook medailles te vieren zijn.

Cheers!

Habri